Odwołanie od decyzji administracyjnej – kiedy jest możliwe?
O czym trzeba pamiętać?

Wydanie decyzji przez organ administracji publicznej stanowi sposób rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej. Nierzadko zdarza się, że taka decyzja nie spełnia naszych oczekiwań lub wręcz godzi w nasze interesy. W takim wypadku stronie przysługuje prawo do odwołania się od decyzji administracyjnej, o ile spełnionych jest kilka istotnych warunków.

Od decyzji, która została wydana w pierwszej instancji stronie przysługuje odwołanie do kolejnej, drugiej instancji. Co do zasady odwołanie rozpatruje tzw. organ wyższego stopnia (przykładowo: organem wyższego stopnia dla Prezydenta Miasta Krakowa będzie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, od decyzji wojewody – właściwy w sprawie minister. Szczegółowa lista i zasady znajdują się na końcu artykułu).

Co istotne, jeśli decyzję w Twojej sprawie w pierwszej instancji wydał minister lub samorządowe kolegium odwoławcze, zamiast odwołania do wyższej instancji, będzie Ci przysługiwał wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy (stosuje się do niego te same zasady, co do odwołań, z tym, że jest ono rozstrzygane przez ten sam organ, który wydał zaskarżoną decyzję).

Termin na odwołanie się od decyzji administracyjnej organu pierwszej instancji

Trzeba pamiętać, że na wniesienie odwołania od decyzji mamy 14 dni. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego termin ten liczy się od dnia następującego po tym, w którym stronie doręczono decyzję. Odwołanie wnieść można bezpośrednio w urzędzie organu bądź za pośrednictwem Poczty Polskiej.

Ważne jest dopilnowanie terminu. Po wniesieniu odwołania organ wydający decyzję dokonuje wstępnej kontroli odwołania. Jeśli odwołanie zostanie wniesione po terminie wówczas organ ten wyda postanowienie o uchybieniu terminu do wniesieniu odwołania. Na to postanowienie nie przysługuje zażalenie.

Treść odwołania od decyzji administracyjnej

Odwołanie od decyzji administracyjnej nie musi być sporządzone według ściśle określonego wzoru lub schematu. Co prawda przepisy dopuszczają, aby z odwołania wynikało jedynie, że strona nie jest zadowolona z otrzymanej decyzji, jednak warto wskazać te elementy, które kwestionujemy i wskazać te fragmenty decyzji, z którymi strona się nie zgadza. Brak jakiegokolwiek zarzutu, co do którejkolwiek z części decyzji powoduje, że organ odwoławczy będzie miał utrudnioną możliwość ustalenia z jakiej części rozstrzygnięcia strona nie jest zadowolona i którą część decyzji kwestionuje.

Dodatkowo – poza wyrażeniem niezadowolenia z decyzji – odwołanie powinno spełniać ogólne wymagania dla podania (określenie osoby, od której pismo pochodzi, adresu odwołującego się, żądania).  Ponadto, we wniosku warto doprecyzować swoje żądania, by te nie budziły żadnych wątpliwości.

Odwołanie powinno również spełniać pozostałe wymogi dla pisma w postępowaniu administracyjnym. Oznacza to, że musi wskazywać konkretny organ, do którego kierujemy pismo, sygnaturę decyzji od jakiej się odwołujemy, a także zawierać nasz podpis.

Co powoduje wniesienie odwołania od decyzji administracyjnej?

Co istotne, skuteczne wniesienie odwołania od decyzji powoduje wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Jeśli została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę, a jedna ze stron wniosła odwołanie, spowoduje to wstrzymanie mocy tej decyzji i do rozpoczęcia budowy konieczne będzie zakończenie postępowania odwoławczego (lub uzyskanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji).

Do kogo wnieść odwołanie od decyzji administracyjnej?

Zgodnie z art. 129 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, odwołanie od decyzji administracyjnej wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Szczegóły tego procesu określa art. 17 k.p.a.:

a) w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego –  właściwym organem są samorządowe kolegia odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią inaczej;
b) w stosunku do wojewodów – właściwi w sprawie ministrowie;
c) w stosunku do organów administracji publicznej innych niż określone w pkt 1 i 2 – odpowiednie organy nadrzędne lub właściwi ministrowie, a w razie ich braku – organy państwowe sprawujące nadzór nad ich działalnością;
d) w stosunku do organów organizacji społecznych – odpowiednie organy wyższego stopnia tych organizacji, a w razie ich braku – organ państwowy sprawujący nadzór nad ich działalnością.